Gelukkig zijn. Iedereen wil het, maar niet iedereen is het. De belangrijkste les die ik hierover heb geleerd ga ik vandaag delen. Mijn motto: je hebt niemand anders nodig om gelukkig te zijn!

Mijn verhaal
Mijn ouders zijn gescheiden, zoals je misschien wel weet. Toen dit gebeurde was ik al 12 jaar geweest en dan mag je zelf bepalen over de omgang met je ouders. Ik besloot fulltime bij mijn moeder te gaan wonen en alleen dagjes/avonden met mijn vader door te brengen. In plaats van hem elke dag zien zag ik hem nog ongeveer 1 keer in de maand. Ik heb op dit moment (hoge uitzonderingen daargelaten) geen contact met mijn vader en heb hem al bijna vier jaar niet gezien.
Een vader wordt vaak gezien als een héél belangrijk persoon waar je eigenlijk niet zonder kunt. Ik heb van mijn (zelfgekozen) situatie geleerd dat je de enige bent in deze hele wereld die jezelf gelukkig kan maken. Natuurlijk bevorderd de liefde en nabijheid van een ander in sommige gevallen je geluk, maar je hebt het niet per se nodig.
Moraal van dit verhaal
Vrijwel alles ligt in je eigen handen, dus ook je geluk. Heeft je vriend je verlaten vlak voordat je dat belangrijke examen af moet leggen? Screw him! Je hebt hem toch helemaal niet nodig om het te halen. Je moet het ten slotte zelf maken, daar kan niemand je mee helpen. Hetzelfde geldt voor geluk: jij wil het zelf zijn, dus moet je het ook zelf doen. Daar heb je niemand anders voor nodig (en kan niemand anders je mee helpen)!
Hoe denk jij over de invloed van anderen op je eigen geluk?
Wat mooi gesproken, het is inderdaad waar wat je zegt. Bep
BeantwoordenVerwijderen