Het leven is het mooiste sprookje - H.C. Andersen

Als je me kent, weet je dat ik voorstander ben van een realistisch leven: verbrand je sprookjesboeken en wordt volwassen. Toch, hoe verwarrend het ook is, denk ik dat je het beste uit je leven moet halen en dat het dan een sprookje kan zijn. Je kan bij tegenslag wel op de bank gaan zitten sippen, maar je kunt er ook voor kiezen om het in iets positiefs te veranderen.

Ik zit niet snel bij de pakken neer, ben geen stresskip. Vrijwel altijd bekijk ik dingen van de positieve kant! Misschien heb ik wel last van het always-look-on-the-bright-side-syndroom.. Maar om altijd van alles iets leuks te maken is soms niet makkelijk. Buiten dat het soms te moeilijk is, snappen buitenstaanders je ook niet altijd. In sommige gevallen vinden mensen dat je op een bepaalde manier móét reageren en als je dit dan niet doet, vinden ze je raar.

Op het feit dat mijn ouders gingen scheiden reageerde ik goed. Ik danste nog in die tijd en wilde ook gelijk dezelfde avond (toen mijn vader het huis verliet) gewoon weer trainen. Ik kon mijn eigen tv-programma's kijken in plaats van Discovery Channel en er was meer ruimte voor mijn kleding (in zijn kast). Ik ben op geen van mijn beide ouders boos en had in die tijd gewoon contact met mijn vader, maar waarom in zak en as zitten?  Nog steeds zijn er mensen die mijn manier van denken (in dit geval) niet begrijpen. Dat maakt mij niets uit, als ik maar geniet van het leven en gelukkig ben.

Zeg eens eerlijk, heb jij soms ook vooroordelen over mensen met een andere (positieve) denkwijze?